За многумина кои пораснале во поранешна Југославија, сеќавањата на летните празници долж јадранската обала носат трага на носталгија: мирисот на бор, преполните возови кои оделе на југ и одморалишта каде „сите“ можеле да се опуштат. Колективното сеќавање често се враќа со идеја дека морето било достапно за сите – работници, студенти, дури и школски деца. Но, дали тоа навистина била реалност за сите граѓани или само идеализирана слика на едно ...

За многумина кои пораснале во поранешна Југославија, сеќавањата на летните празници долж јадранската обала носат трага на носталгија: мирисот на бор, преполните возови кои оделе на југ и одморалишта каде „сите“ можеле да се опуштат. Колективното сеќавање често се враќа со идеја дека морето било достапно за сите – работници, студенти, дури и школски деца. Но, дали тоа навистина била реалност за сите граѓани или само идеализирана слика на едно ...

За многумина кои пораснале во поранешна Југославија, сеќавањата на летните празници долж јадранската обала носат трага на носталгија: мирисот на бор, преполните возови кои оделе на југ и одморалишта каде „сите“ можеле да се опуштат. Колективното сеќавање често се враќа со идеја дека морето било достапно за сите – работници, студенти, дури и школски деца. Но, дали тоа навистина била реалност за сите граѓани или само идеализирана слика на едно ...

За многумина кои пораснале во поранешна Југославија, сеќавањата на летните празници долж јадранската обала носат трага на носталгија: мирисот на бор, преполните возови кои оделе на југ и одморалишта каде „сите“ можеле да се опуштат. Колективното сеќавање често се враќа со идеја дека морето било достапно за сите – работници, студенти, дури и школски деца. Но, дали тоа навистина била реалност за сите граѓани или само идеализирана слика на едно ...