Истрчав по детонацијата од другата страна на станицата да им помогнам на повредените. Гледам момче одзади, на почетокот ми изгледа добро. Му приоѓам, тој е во седечка положба. Блед како крпа, му недостасуваат двете нозе, нема крв.

Со грутка во грлото, ова го раскажал таксист, кој во петокот на 1 ноември, неколку минути пред пладне, се нашол на такси постојката на Железничката станица во Нови Сад.

Бетонската конструкција на влезот на станицата во Нови Сад од непозната причина ненадејно се срушила врз случајни минувачи. Повеќе од 80 спасувачи учествувале во расчистувањето на урнатините, под кои трагично загинаа 14 лица.

- Бев на станицата кога се случи трагедијата. Јас сум тука секој ден и многу луѓе циркулираат. Тој ден, петок, бев пред автомобилот и во еден момент слушнав силен земјотрес - вели таксистот и продолжува да ја опишува агонијата во која се нашол.

- Како нешто да пукна. Земјата се тресеше, мислев дека можеби е земјотрес. Бев во облак од прашина. Инстинктивно почнав да трчам кон станицата. Ја оставив и вратата од автомобилот отворена, тогаш не ни помислив на тоа. Погледнав кон станицата и видов дека е затрупана - вели таксистот.

- Почнав да трчам кон задниот влез на станицата за да се обидам да им помогнам на повредените. Кога влегов во зградата на станицата, почнав да налетувам на луѓе, сите трчаа некаде. Како да не знаат по кој пат да одат и каде одат.

Таксист кој со години работи и ги превезува жителите на Нови Сад вели дека видел сцена поради која не може да спие и да функционира.

- На самиот излез од станицата, буквално на вратата, го видов момчето одзади. Трчам до него и се надевам дека е добро, се молам во себе. Го стигнувам, се вртам и гледам. Бледо е како крпа, како бела хартија, не реагира. Мислам, можеби тој не реагира затоа што е во шок од падот. И тогаш гледам надолу, гледам дека нема нозе. Нема крв, ни капка - вели таксистот и додава:

- Почнав да трчам. И не знам каде, го изгубив умот. Сакав да му помогнам, но тој не реагира, седи во седечка положба и се замрзнав.

Му требале неколку минути да се смири и да се опорави од шокот што го доживеал при влегувањето на железничката станица во Нови Сад по невидената трагедија.

- Им помагав на други луѓе, а на тоа момче набрзо му пријдоа лекари од итната помош, не знам дали е повреден и дали преживеа. Но, побегнав од шокот, мојата грешна душа не знаеше како да му помогне - рекол таксистот криејќи ги солзите.

- Отидов да запалам свеќа за душите на тие луѓе. Јас не сум истата личност од петокот. Јас не спијам и не можам да спијам затоа што ги имам тие слики пред очи. Тоа што го видов, што најдов под тие урнатини, не може да се опише - рекол таксистот.

Повеќе од 3.000 универзитетски професори од Србија потпишаа отворено писмо за поддршка на студентите во нивните протести и барања. Бројот на потписници постојано расте, наведува Бета.

„Одлучно стоиме со нашите студенти во заедничката борба за подобро општество“, се вели во пораката на професорите. Тие остро го осудија секој обид на властите да ги заплашат студентите со јавно објавување на нивните приватни податоци и други форми на притисок.

Професорите упатија апел до надлежните институции да постапуваат совесно и одговорно во својата работа.

Во Србија денеска е Ден на жалост поради убиството на 12 лица и ранувањето на четири лица во градот Цетиње, во јужна Црна Гора.

 Владата на Србија одлуката за Денот на жалост ја донесе на вчерашната седница на предлог на претседателот на Србија, Александар Вучиќ.

Седницата почна со едноминутно молчење за жртвите од масовното убиство во Цетиње.

На 1 јануари вооружен маж застрела седум мажи, три жени, меѓу кои и сестра му, и две деца на возраст од 10 и 13 години во Цетиње, по што се застрела во главата и почина на пат кон болница.

Четворицата тешко ранети се во болница.

По повод масакрот што се случи на 1 јануари во Цетиње, кога беа убиени 12 лица, денеска во Владиниот дом во овој црногорски град се одржа комеморативна седница во чест на жртвите.

Комеморацијата започна со минута молчење за жртвите, по што беше нагласено дека ова е еден од најголемите предизвици кои ги погодиле Цетиње и Црна Гора.

Градоначалникот на Цетиње, Никола Ѓурашковиќ, истакна дека со тагата која ги обедини сите, се собрале пред еден од најтешките предизвици што ја погодил заедницата.

– Уште една незапаметена трагедија ги погоди Цетиње и Црна Гора. Загубата на 12 животи не остави во шок и неверување. Особено боли загубата на двајца ангели, симболи на невиноста. Оставија празнина во нашите срца. Единствено што можеме е да изразиме искрено сочувство на семејствата и да им помогнеме во нивната болка, изјави Ѓурашковиќ.

Тој додаде дека ова не е само загуба за семејствата, туку и за целото општество.

– Сите треба да се запрашаме – зошто вакво нешто повторно се случи и зошто како општество го дозволивме тоа. Државата мора системски да реагира. Тоа им го должиме на жртвите и нивните семејства. Одговорноста мораме и сакаме јасно да ја бараме, подвлече Ѓурашковиќ.

На комеморацијата присуствуваа претседателот на Црна Гора Јаков Милатовиќ, министерот за надворешни работи на Црна Гора Ервин Ибрахимовиќ, бројни министри од Владата на Црна Гора, претставници на локалната власт, како и членови на семејствата на трагично загинатите.

Во пукањето што се случи на 1 јануари во Цетиње, беа убиени 12 лица, а шестмина беа повредени. Напаѓачот, Ацо Мартинојевиќ (45), по крвавиот напад изврши самоубиство.

Поради трагедијата на Цетиње, во Црна Гора беше прогласена тридневна жалост на 2, 3 и 4 јануари.