Парфем што мириса на дожд

Можете ли да го замислите тој мошусен, свеж мирис на земја што го проникнува воздухот кога првиот дожд од монсуните ќе капне на сувата земја? Познат е како петрихор, пријатен коктел од миризливи хемиски соединенија, некои создадени од растенија, други создадени од бактерии кои живеат во почвата. Овие бактерии се главните придонесувачи за посебниот земјен мирис. Кога умираат за време на периоди на суша, тие ослободуваат соединение наречено геосмин, на кое човечкиот нос е исклучително чувствителен.

Но, геосминот не може да продре во воздухот додека првите капки дожд не попрскаат на земјата и не ги исфрлат молекулите на геосминот од почвата. Додека истражувачите тукушто почнуваат да ја разбираат хемијата зад овој прекрасен мирис, луѓето во еден мал град во Утар Прадеш, во Индија, го собираат овој мирис во шише и го користат како парфем веќе стотици години.

Канауџ лежи на бреговите на реката Ганг, помеѓу градовите Агра и Лакнау. Древниот град е дом на индустријата на парфеми уште од времето на Харшавардана, кој владеел со северна Индија во седмиот век. Парфемите на Канауџ биле познати меѓу императорите Могал кои владееле со Индија речиси триста години. Околу 1300 години подоцна, речиси половина од 1,5 милиони жители на Канауџ сè уште се вклучени во производството на парфеми во кое се користат традиционални методи.

Секое утро локалните фармери собираат различни цвеќиња како што се роза, јасмин, шампака, лотос, ѓумбир крин, гарденија и десетици други, и ги доставуваат до повеќе од двесте дестилерии за парфеми во градот. Цветовите се мешаат со вода и се загреваат во големи бакарни лонци за дестилација наречени дегови.

Ароматичната пареа потоа се пренесува преку бамбусови цевки во сад што содржи масло од сандалово дрво кое делува како основа за атар, или парфем. Парфемот потоа се пренесува во шишиња направени од кожа од камила, чија порозност овозможува вишокот на вода да испари и да ги зароби мирисот и маслото внатре.

Работниците се грижат за големите садови за дестилација наречени „дегови”

Највпечатливиот производ на Канауџ е mitti attar, или „земјен парфем“. Процесот на производство на мити атар е сличен на кое било друго ароматично соединение, но наместо цветни ливчиња, деговите се полнат со рамни тули од исушена земја, малку вода од блиското езерце, а потоа садовите се запечатени со глина. Потребни се шест до седум часа пред целата арома да испари од глината.

Колку и да се уникатни понудите на Канауџ, вековниот бизнис полека губи клиенти бидејќи младите луѓе во Индија кои се свесни за брендот, се повеќе се свртуваат кон поевтини производи на база на алкохол. На пример, шишенце од 100 ml Ruh Gulab (аттар од роза), чини 1000 рупи (околу 14 долари), но можете да добиете синтетички мирис од роза за 100 рупи или помалку од 1,50 долари.

„Повеќето клиенти претпочитаат модерни парфеми и дезодоранси. Кога добар дезодоранс може да го има истиот ефект, зошто да трошите толку многу на атар?” , вели Нишиш Тевари, кој е сопственик на продавница за парфеми во Канауџ.

Цветовите, како овие пупки од јасмин кои можат да се видат на фотографијата, треба да се берат рачно пред изгрејсонце. Нивната есенција мора да се извлече истиот ден.

Зголемената цена на сировите материјали, особено маслото од сандалово дрво, кое не се произведува локално, исто така придонесува за грижите на производителите. Друг проблем е немањето стандарди. Квалитетот на атар зависи од квалитетот на цвеќето, времето кога се откинуваат и процесот на дестилација.

Луѓето кои се занимаваат со производство на парфеми во Канауџ не користат модерна машинерија за време на процесот на производство. Додека многу производители на парфеми се гордеат со традиционалните методи („Ние се потпираме на нашите инстинкти, знаеме дека атарот е подготвен по неговиот мирис и чувството кое го предизвикува”, изјави еден седумдесетгодишен парфимер), недостатокот на модерни алатки го отежнува одржувањето на стандардот.

„За опстанок на светскиот пазар, неопходно е да се има стандарди за квалитет. Нивната стандардизација е од суштинско значење за да може да се остави парфем на светскиот пазар”, вели продавачот на парфеми Гаурав Малхотра.

Работниците ги празнат вреќите со ливчиња и ги сместуваат во големите садови за дестилација.

Но, постои и сребрена линија на глобализацијата на пазарот на парфеми. Многу производители сега се префрлија на интернет и сега на тој начин ги продаваат своите производи, што резултира со зголемена база на клиенти. За некои производители, повеќе од две третини од нивните производи се продаваат на странци во Америка, Европа, Кина, Африка и Западна Азија. Некои од производителите ги заменуваат традиционалните начини со нови средства како што се челични цилиндри наместо бакарни лонци.

„Мирисот е дел од нашиот секојдневен живот. Ги четкаме забите со паста за заби со вкус, се капеме со миризлив сапун и потоа нанесуваме парфем. Мирисите секогаш ќе бидат важен дел од нашите животи. Прашање е само дали сакаме да ги одржуваме нашите традиции живи. Тоа е вистинскиот предизвик” .

Шишиња за парфем од кожа од камила од Канаџу, во кои се чува парфемот.

Извор:https://www.amusingplanet.com/