Поранешниот претседател на Република Хрватска, Стјепан Месиќ, даде опширно интервју за регионалните медиуми во кое се осврна на состојбата во регионот, политичката состојба во поранешните југословенски републики, но и на односите меѓу Србите и Хрватите.
Тој, исто така, даде свој коментар за прашањето за холокаустот и геноцидот врз Србите, кои не се споменати во официјалниот протокол во Јасеновац, па дури ни во изјавите на политичките функционери за медиумите.
„Неспомнувањето на холокаустот и геноцидот врз Србите не ги загрижува само оние кои промовираат неоусташка политика. Само слеп човек може да го негира геноцидот врз Србите. Ако биле организирани неколку концентрациони логори, ако биле убиени цели села, биле расчистени цели области и ако тоа не е геноцид, и кога водачот на усташкото движење Миле Будак издаде политички декрет: „една третна да се убијат, една третина да се иселат и една третина да се прекрстат“, ако тоа не е геноцид, не знам што е“, рече поранешниот претседател на Република Хрватска.
Месиќ истакна дека Србите и Хрватите, и покрај нивната тешка и честопати болна историја, се „осудени да живеат еден до друг“ и дека политичарите од двете страни треба да работат на намалување на тензиите и подобрување на меѓусебните односи.
„Не можеме да го промениме минатото, но можеме да влијаеме на иднината. А таа иднина мора да се темели на дијалог, разбирање и почитување“, рече Месиќ.
Тој нагласи дека ниту Србите ниту Хрватите не треба да бидат заложници на екстремните ставови и политичката реторика од 1990-тите, пренесува „Новости“.
„Мора да се ослободиме од минатите товари и да престанеме постојано да бараме виновници. И двајцата имаат одговорност да градат мир, стабилност и соработка во регионот“, рече поранешниот претседател.
Зборувајќи за справувањето со минатото, Месиќ рече дека тоа е неопходен процес за сите народи од поранешна Југославија.
„Соочувањето не значи обвинување на другите, туку искрен поглед назад за да се избегне повторување на грешките“, додаде тој.
На крајот од интервјуто, Месиќ рече дека верува во нова генерација млади луѓе кои не се оптоварени со воени наративи и кои, како што вели, „ја гледаат иднината во соработка, а не во конфликти“.