Минералниот сидерит, кој се наоѓа во изобилство во карпитекои ги издупчил од роверот на американската вселенска агенција NASA на Марс, дава нов доказ за потопло и повлажно древно минато на Црвената планета, кога можела да се пофали со големи количества вода и можеби дури на неа имало услови за живот.
Роверот „Curiosity“, кој слета на Марс во 2012 година за да истражи дали планетарниот сосед на Земјата некогаш можел да поддржи микробиолошки живот, го најде минералот во примероци од карпите издупчени на три локации во 2022 и 2023 година во кратерот Гејл, голем уарен слив со планина во средината.
Сидеритот е минерал на железниот карбонат минерал. Неговото присуство во седиментните карпи формирани пред милијарди години нуди доказ дека Марс некогаш имал густа атмосфера богата со јаглерод диоксид, гас што би ја загреал планетата преку ефектот на стаклена градина до точка каде што би можел да одржува течна вода на неговата површина.
Постојат карактеристики на пејзажот на Марс кои многу научници ги толкуваат како знаци дека течна вода некогаш течела низ неговата површина, при што можните океани, езера и реки се сметаат за можни живеалишта за микробиолошки живот во минатото.
Јаглерод диоксидот е главниот стакленички гас што ја регулира климата на Земјата, како што е на Марс и Венера. Неговото присуство во атмосферата ја задржува сончевата топлина, загревајќи ја климата.
Досега, имаше малку докази кои сугерираат дека атмосферата на Марс некогаш била богата со јаглерод диоксид. Хипотезата е дека атмосферата – од причини кои не се целосно сфатени – еволуирала од густа и богата со јаглерод диоксид до тенка и лишена од овој гас, а во исто време, јаглеродот станал закопан во карпите во кората на планетата како карбонатен минерал преку геохемиски процеси.
Примероците добиени од „Curiosity“ ѝ даваат дополнителна тежина на оваа идеја. Примероците содржеле до 10,5 отсто сидерит, како што е утврдено со инструмент на роверот.
„Една од долготрајните мистерии во проучувањето на планетарната еволуција и населливоста на Марс е: ако се потребни големи количества јаглерод диоксид за да се загрее планетата и да се стабилизира течната вода, зошто има толку малку карбонатни минерали откриени на површината на Марс?“, вели геохемичарот од Универзитетот во Калгари, Бенџамин Тутоло, научник кој учествува во тимот на роверот „Curiosity Mars Science Laboratory“ и главен автор на студијата објавена во четвртокот во списанието Science.
„Моделите предвидуваат дека карбонатните минерали треба да бидат широко распространети. Но, до денес, истражувањата на површината на Марс базирани на ровери и сателити не нашле многу докази за нивното присуство“, додава Тутоло.
Бидејќи карпата слична на онаа на примерокот од роверот е идентификувана глобално на Марс, истражувачите се сомневаат дека и тој содржи изобилство на карбонатни минерали и може да содржи значителен дел од јаглерод диоксидот што некогаш го загревал Марс.
Се смета дека седиментните карпи на кратерот Гејл се наталожени пред околу 3,5 милијарди години, кога местото било езеро и пред климата на Марс да претрпи драматична промена.
„Преместувањето на површината на Марс од погодна за живеење во минатото на очигледно стерилна денес е најголемата позната еколошка катастрофа“, вели планетарниот научник и коавтор на студијата Едвин Кајт од Универзитетот во Чикаго и Институтот Астер.
„Не ја знаеме причината за оваа промена, но Марс денес има многу тенка атмосфера со јаглерод диоксид, а постојат докази дека атмосферата била погуста во минатото. Се поставува прашањето каде отишол јаглеродот, па откривањето на големо несомнено наоѓалиште на материјали богати со јаглерод е важна нова трага“, додаде Кајт.
Наодите на роверот нудат увид во циклусот на јаглерод на древниот Марс.
На Земјата, вулканите исфрлаат јаглерод диоксид во атмосферата, а гасот се апсорбира од површинските води – главно океанот – и се комбинира со елементи како што е калциумот во варовнички карпи. Преку геолошки процес наречен тектоника на плочи, оваа карпа повторно се загрева и јаглеродот на крајот се ослободува назад во атмосферата преку вулканизам. На Марс, сепак, му недостасува тектоника на плочи.
„Важна карактеристика на древниот јаглероден циклус на Марс што ја опишуваме во оваа студија е дека тој бил неурамнотежен. Со други зборови, се чини дека значително повеќе јаглерод диоксид бил заробен во карпите отколку што подоцна бил ослободен назад во атмосферата“, смета Тутоло.
„Моделите на климатската еволуција на Марс сега можат да ги вклучат нашите нови анализи и за возврат да помогнат да се усоврши улогата на овој неурамнотежен циклус на јаглерод во одржувањето и евентуалното губење на погодноста за живеење низ планетарната историја на Марс“, додава Тутоло.
